اتمام کتاب نورولوژی یک تجربه عجیب

همیشه فکر می کردم استادان بخش روان پزشکی بهتر از بقیه رشته ها هستند و شرایط رزیدنت رو درک می کنند ولی راستش تحت فشارم هیچ ذوق تعلیمی در استادان نمی بینم خیلی خسته ام به حدی که انرژی مرخصی گرفتن و خانه رفتن هم ندارم دلتنگم و دلم یه پیتزای بزرگ و سریال فرندز برای تماشا میخواد یه شعر خوب برای خوندن یه جای امن برای موندن خواب راحت ‌‌‌‌..... برای نفت کش ایرانی سانچی حتی اشک هم نمیشود ریخت فقط میشود سکوت کرد..‌‌‌‌

اینترنا رو دعوت کردم پاویون با هم فیلم ببینیم خوابشون گرفت بیچاره ها فهمیدم فیلمهام فقط به درد خودم میخورن ... یه جورایی حس می کنم خیلی پیر شدم ...

حس عجیبیه این ترس دائم که دردوره رزیدنتی با آدمه ... تنها چیزی که می دونم اینه که راه برگشت ندارم ...

سه ماه از رزیدنتی هم گذشت ... یه آسکی دادم یه پره ارتقا و زنده ام به امید بهتر شدن ...بچه ها بخونید محکم و پرامید سرد نشید و نترسید ...